ρυπαροδίαιτος

-ον, Μ

εκκλ. αυτός που κάνει βρόμικη, ανήθικη ζωή, ο βουτηγμένος στην αμαρτία, ο ρυπαρόβιος.

[ΕΤΥΜΟΛ. < ῥυπαρός + -δίαιτος (< δίαιτα), πρβλ. λιτο-δίαιτος].